"Η Τυχερή μέρα του Κώστα..."

(Ανάρτηση από το τροκτικό)

"Οι Αστυνομικοί αποτελούν το 0,5 % της ελληνικής κοινωνίας που νοιάζονται πραγματικά για το τι συμβαίνει στους δρόμους και καλούνται να δώσουνε λύσεις και τη βοήθεια τους στα προβλήματα της καθημερινότητας , χωρίς να περνούν δίπλα από αυτά και σφυρίζοντας αδιάφορα να τα προσπερνούν , χωρίς καν να τους αγγίζουν . Δεν έχουν βάλει παρωπίδες γιατί απλά δεν φοβούνται να ...
δούν τα προβλήματα και δεν περιμένουν να χτυπήσει το πρόβλημα την πόρτα τους , αλλά αγωνίζονται να μην χτυπήσει και τη δική μας .
Ο Κώστας ένα νέο παιδί 31 χρονών , χρήστης ναρκωτικών ουσιών και κάτοικος οποιασδήποτε φιλόξενης πλατείας της απρόσωπης πρωτεύουσας , σήμερα πρέπει να ένοιωσε υπέροχα και ίσως κάτι μέσα του να άλλαξε όταν τον σταμάτησαν στην οδό Μπουμπουλίνας Αστυνομικοί της Ο.Π.Κ.Ε όχι όμως για να τον ελέγξουν αλλά για τον βοηθήσουν όπως αποδείχτηκε.
Νέα παιδιά και αυτοί , που σίγουρα τα μάτια τους έχουν δει πολλά ,αφού μίλησαν με τον Κώστα τον γέμισαν ελπίδα και η βοήθειά τους πραγματικά δείγμα πολιτισμού και ανθρωπιάς.
Δεν χρειάστηκαν πολλά για νοιώσει καλά αυτό το παιδί , μια σακούλα κρουασάν , λίγες πορτοκαλάδες , ένα πακέτο τσιγάρα και μια κουβέρτα που του αγοράσανε για να σκεπάζεται τα κρύα βράδια ήταν τα δώρα τους.
Η μέχρι εκείνη τη στιγμή άδεια τσάντα του Κώστα γέμισε και ήταν αυτό , που τον έκανε να κλάψει και να πει ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτούς τους ανθρώπους που τον είδαν και κατάλαβαν πως και αυτός είναι άνθρωπος και υπάρχει ανάμεσά μας και δεν είναι ένα σκιάχτρο σε μια γωνιά του δρόμου , έκαναν λίγα από αυτά που έπρεπε να είχαν κάνει κάποιοι άλλοι εδώ και καιρό για τον Κώστα και για όλα τα παιδιά που πεθαίνουν κάθε μέρα από τα ναρκωτικά.
Με αυτά τα λίγα πράγματα κατάλαβα πως όσο υπάρχουν Αστυνομικές Προσωπικότητες σαν αυτές που είδα σήμερα υπάρχει και ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο και σίγουρα τα παιδιά αυτά δεν πρόκειται να πουν ΄΄ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ .΄΄."


ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

Υπάρχουν και αυτοί, που είναι περισσότεροι από τους "άλλους" άσχετα αν φαίνονται ή όχι.

Κωστής Παλαμάς

Σαν σήμερα (27-02) πέθανε ο μεγάλος αυτός Έλληνας.

Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1859 από γονείς που κατάγονταν από το Μεσολόγγι. Η οικογένεια του πατέρα του ήταν οικογένεια λογίων, με αξιόλογη πνευματική δραστηριότητα: Ο προπάππος του Παναγιώτης Παλαμάς (1722-1803) είχε ιδρύσει στο Μεσολόγγι την περίφημη "Παλαμαία Σχολή" και ο παππούς του Ιωάννης είχε διδάξει στην Πατριαρχική Ακαδημία της Κωνσταντινούπολης.

Όταν ο ποιητής ήταν 6 χρονών έχασε και τους δύο γονείς του σε διάστημα σαράντα ημερών (Δεκέμβριος 1864-Φεβρουάριος 1865). Στενοί συγγενείς ανέλαβαν τότε τα τρία παιδιά της οικογένειας: τον μικρότερο αδερφό του η αδερφή της μητέρας του και εκείνον και τον μεγαλύτερο αδερφό του ο θείος τους Δημήτριος Παλαμάς, που κατοικούσε στο Μεσολόγγι. Εκεί έζησε από το 1867 ως το 1875, σε ατμόσφαιρα μάλλον δυσάρεστη και καταθλιπτική, που ήταν φυσικό να επηρεάσει τον ευαίσθητο ψυχισμό του, όπως φαίνεται και από ποιήματα που αναφέρονται στην παιδική του ηλικία.

Μετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1875, όπου γράφτηκε στην Νομική Σχολή. Σύντομα όμως εγκατέλειψε τις σπουδές του αποφασισμένος να ασχοληθεί με τη λογοτεχνία. Το πρώτο του ποίημα το είχε γράψει σε ηλικία 9 ετών, "ποίημα για γέλια", όπως το χαρακτήρισε αργότερα ο ίδιος. Από το 1875 δημοσίευε σε εφημερίδες και περιοδικά διάφορα ποιήματα και το 1876 υπέβαλε στον Βουτσιναίο ποιητικό διαγωνισμό την ποιητική συλλογή Ερώτων Έπη, σε καθαρεύουσα, με σαφείς τις επιδράσεις της Α' Αθηναϊκής Σχολής. Η συλλογή απορρίφθηκε με τον χαρακτηρισμό "λογιωτάτου γραμματικού ψυχρότατα στιχουργικά γυμνάσματα". Η πρώτη του αυτοτελής έκδοση ήταν το 1878 το ποίημα "Μεσολόγγι". Από το 1898 εκείνος και οι δύο φίλοι και συμφοιτητές του Νίκος Καμπάς (με τον οποίο μοιραζόταν το ίδιο δωμάτιο) και Γεώργιος Δροσίνης άρχισαν να συνεργάζονται με τις πολιτικές-σατιρικές εφημερίδες "Ραμπαγάς" και "Μη χάνεσαι". Οι τρεις φίλοι είχαν συνειδητοποιήσει την παρακμή του αθηναϊκού ρομαντισμού και με το έργο τους παρουσίαζαν μια νέα ποιητική πρόταση, η οποία βέβαια ενόχλησε τους παλαιότερους ποιητές: τους αποκαλούσαν περιφρονητικά "παιδαρέλια" ή ποιητές της "Νέας Σχολής".

Το 1886 δημοσιεύτηκε η πρώτη του ποιητική συλλογή Τραγούδια της Πατρίδος μου στη δημοτική γλώσσα, η οποία εναρμονίζεται απόλυτα με το κλίμα της Νέας Αθηναϊκής Σχολής. Το 1887 παντρεύτηκε την συμπατριώτισσά του Μαρία Βάλβη, με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά, μεταξύ των οποίων και ο Λέανδρος Παλαμάς. το 1889 δημοσιεύτηκε ο Ύμνος εις την Αθηνάν, αφιερωμένος στη γυναίκα του, για τον οποίο βραβεύτηκε στον Φιλαδέλφειο ποιητικό διαγωνισμό την ίδια χρονιά. Ένδειξη της καθιέρωσής του ως ποιητή ήταν η ανάθεση της σύνθεσης του Ύμνου των Ολυμπιακών Αγώνων, το 1896. Το 1898, μετά τον θάνατο του γιού του Άλκη σε ηλικία τεσσάρων ετών, δημοσίευσε την ποιητική σύνθεση "Ο Τάφος". Το 1897 διορίστηκε γραμματέας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, από όπου αποχώρησε το 1928. Από την ίδια χρονιά (1897) άρχισε να δημοσιεύει τις σημαντικότερες ποιητικές του συλλογές και συνθέσεις, όπως οι "Ίαμβοι και Ανάπαιστοι" (1897), "Ασάλευτη Ζωή" (1904), "ο Δωδεκάλογος του Γύφτου" (1907), "Η Φλογέρα του Βασιλιά" (1910). Το 1918 του απονεμήθηκε το Εθνικό Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών, ενώ από το 1926 αποτέλεσε βασικό μέλος της Ακαδημίας των Αθηνών, της οποίας έγινε πρόεδρος το 1930.

Πέθανε στις 27 Φεβρουαρίου του 1943, έπειτα από σοβαρή ασθένεια, 40 ημέρες μετά τον θάνατο της συζύγου του (τον οποίο δεν είχε πληροφορηθεί επειδή και η δική του υγεία ήταν σε κρίσιμη κατάσταση). Η κηδεία του έμεινε ιστορική καθώς, μπροστά σε έκπληκτους Γερμανούς κατακτητές, χιλιάδες κόσμος τον συνόδευσε στην τελευταία του κατοικία, στο Α΄ νεκροταφείο Αθηνών, ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο.


Από τη Βικιπαίδεια.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΥΓΗ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΩΝ

Τα όποια ορθογραφικά λάθη με τη βοήθεια της τεχνολογίας μπορώ και τα αποφεύγω, με τα συντακτικά όμως δεν τα καταφέρνω. Όπως επίσης με τον τρόπο έκφρασης.
Για το λόγο αυτό ζητώ την κατανόησή σας. Πάντα υπάρχει η καλή διάθεση ενός διαλόγου με το σεβασμό στην κάθε άποψη, γι` αυτό και τα σχόλια τα δημοσιεύω όπως ακριβώς τα λαμβάνω.

Υ.Γ. Είναι δεκτά όλα τα σχόλια αρκεί να μην είναι προσβλητικά.

ΚΑΤΑΓΩΓΗ

Είναι ένα άρθρο από την εφημερίδα ''Θεσσαλία'' στις 19-02-2010.

ΚΑΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ

Κάτι διαφορετικό γιατί μας είναι απαραίτητο!!!

ΞΥΠΝΑ ΕΛΛΗΝΑ!

Πολύς λόγος γίνεται τώρα τελευταία για το οικονομικό αδιέξοδο της χώρας. Αδιέξοδο για το οποίο ευθύνονται οι κυβερνήσεις και οι "αιρετοί" τους οποίους φυσικά εμείς εκλέγουμε. Βέβαια το πρόβλημα δεν παρουσιάστηκε ξαφνικά, είναι διαχρονικό και υπεύθυνοι είναι οι πολιτικοί μας τα τελευταία 20 χρόνια τουλάχιστον. Για να ανακάμψει η οικονομία θα πρέπει να παρθούν κάποια μέτρα, με τα οποία βέβαια θα επιβαρυνθούν όλοι οι υπόλοιποι εκτός των υπευθύνων. Ποιος θα πληρώσει τη νύφη? Μα φυσικά οι φορολογούμενοι και εδώ αρχίζει το πανηγύρι. Όλοι έχουμε φορολογική υποχρέωση, αλλά λίγοι είναι αυτοί που τελικά θα επιβαρυνθούν για μια ακόμη φορά. Ποιος άλλος από τον μισθωτό και συνταξιούχο? Τα μεγάλα θύματα του "δίκαιου" φορολογικού μας συστήματος. Αυτοί που κάθε μήνα τους κάνουν κρατήσεις και στο τέλος χρωστάνε. Φυσικά είναι τόσα πολλά αυτά που έχουν "φάει" που πρέπει να βρούνε κι άλλους "χορηγούς". Για τους "μεγαλοκαρχαρίες" δε γίνεται λόγος, πρέπει αυτοί που πλήρωναν μέχρι τώρα να μπούνε σε καινούριο "λούκι" προκειμένου να ανακάμψουμε. Έτσι τα "λαγωνικά" μας βρήκαν την πατέντα των επιδομάτων. Ότι κέρδισαν και κατοχύρωσαν οι εργαζόμενοι μετά από χρόνια αγώνα θα πέσουν στο βωμό της στημένης οικονομικής κρίσης. Αφού δημιούργησαν τη γενιά των 700 ευρώ-για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα-τώρα σειρά έχει και ο δημόσιος. Περικοπές σε κάποια και κατάργηση σε άλλα επιδόματα, αυτό ήταν το πρόβλημα της οικονομίας και έτσι θα λυθεί. Το χειρότερο όλων όμως είναι ότι έχουν βάλει τους μισθωτούς του δημοσίου να μαλώνουν με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα για το ποιος παίρνει και τι, η πάγια τακτική του διαίρει και βασίλευε. Προσπαθούν να μας γυρίσουν 200 χρόνια πίσω, κάποιοι-οι ελάχιστοι-να κάθονται και οι υπόλοιποι να είναι οι δούλοι του. Το άσχημο είναι ότι θα το πετύχουν. ΞΥΠΝΑ ΕΛΛΗΝΑ!

ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΘΗΘΕΙΕΣ

Στο μικρό αυτό απόσπασμα από την ταινία Zeitgeist υπάρχουν μεγάλες αλήθειες. Κατά πόσο όμως θέλουμε να το παραδεχτούμε? Άντε και το παραδεχόμαστε, τι έχουμε σκοπό να κάνουμε προκειμένου να αντιστρέψουμε αυτή την άρρωστη κατάσταση που επικρατεί σήμερα?

Πεσόντες στο καθήκον Αστυνομικοί.

Από την ενοποίηση του Σώματος της Ελληνικής Αστυνομίας το έτος 1984 έως σήμερα έχουν τραυματισθεί θανάσιμα ενενήντα επτά (97) αστυνομικοί συνεπεία τρομοκρατικών ενεργειών, ένοπλων συμπλοκών και ατυχημάτων εν ώρα Υπηρεσίας.

Υπαρχιφύλακας Τριανταφύλλου Νικόλαος
Αρχιφύλακας Σάββας Αντώνιος
Υπαρχιφύλακας Θεοδώρου Σπυρίδων
Αρχιφύλακας Σπανουδάκης Μιχαήλ
Αρχιφύλακας Κώτσης Δημήτριος
Αρχιφύλακας Βλαχοπάνος Κωνσταντίνος
Συνοριακός Φύλακας Σομπόνης Κωνσταντίνος
Ειδικός Φρουρός Αμανατίδης Χαράλαμπος
Αστυφύλακας Κεφαλάς Γεώργιος
Αστυφύλακας Κουρσάρης Σπυρίδων
Ειδικός Φρουρός Πατούλας Βασίλειος
Αρχιφύλακας Λιόνα Μαρία
Αστυφύλακας Δήμος Παναγιώτης
Δοκ. Αστυφύλακας Βανάκας Αλέξανδρος
Αστυφύλακας Κοντογιάννης Φίλιππος
Αστυφύλακας Παναγουλόπουλος Γεώργιος
Αστυφύλακας Γεωργόπουλος Παναγιώτης
Αστυφύλακας Ηλιόπουλος Νικόλαος
Αστυφύλακας Κότσιας Δημήτριος
Ανθυπαστυνόμος Μανώλης Ευάγγελος
Αστυφύλακας Παπασταθόπουλος Διονύσιος
Αρχιφύλακας Γαλανός Σταμάτιος
Αρχιφύλακας Κοντός Δημήτριος
Αρχιφύλακας Σπηλιώπουλος Ιωάννης
Αρχιφύλακας Τσενεκίδης Λάζαρος
Αρχιφύλακας Αλεβιζόπουλος Διονύσιος
Αρχιφύλακας Βγενόπουλος Θεόδωρος
Αστυφύλακας Καλαντζής Ευάγγελος
Αστυφύλακας Καλλονάς Κωνσταντίνος
Αρχιφύλακας Δρακόπουλος Αθανάσιος
Αστυφύλακας Ραγιάς Γεώργιος
Συνοριακός Φύλακας Παμπουκίδης Ιωάννης
Αστυφύλακας Μενιουδάκης Ιωσήφ
Αστυφύλακας Κοτούλας Θεοχάρης
Αστυφύλακας Μήτρουλας Λεωνίδας
Αστυφύλακας Μπάλντης Ιωάννης
Αστυφύλακας Χαϊντεράκης Ματθαίος
Υπαστυνόμος Α΄ Ασημακόπουλος Νικόλαος
Ανθυπαστυνόμος Μηζύθρας Αναστάσιος
Αρχιφύλακας Καμπούρογλου Γεώργιος
Αστυφύλακας Ευαγγελόπουλος Φώτιος
Αρχιφύλακας Τσιτσικλής Αλέξανδρος
Αστυφύλακας Ζαρομυτίδης Δημήτριος
Αστυφύλακας Μπίκης Ευάγγελος
Αστυφύλακας Πέτσης Ευάγγελος
Αρχιφύλακας Κουτσοδήμος Θεόδωρος
Αρχιφύλακας Αθανασόπουλος Γεώργιος
Αστυφύλακας Σαχάς Μιχαήλ
Υπαστυνόμος Α΄ Μαρκάκης Νικόλαος
Αστυφύλακας Τσακλίδης Γεώργιος
Ανθυπαστυνόμος Μπαλής Απόστολος
Αρχιφύλακας Λάππας Βασίλειος
Αστυφύλακας Σαρολίδης Αθανάσιος
Ανθυπαστυνόμος Μεσκίδης Γεώργιος
Αστυφύλακας Λαούρδας Ανδρέας
Αστυφύλακας Φτυλάκης Κωνσταντίνος
Αρχιφύλακας Ανυφαντάκης Νικόλαος
Αστυνόμος Α΄ Αποστολούδας Χρήστος
Αστυφύλακας Ζαμπάλας Κωνσταντίνος
Αστυν. Υποδ/ντής Βέλλιος Απόστολος
Αρχιφύλακας Τσαμπάς Αναστάσιος
Αρχιφύλακας Κριαρής Σπύρος
Αστυφύλακας Γόνης Παναγιώτης
Ανθυπαστυνόμος Γρίβας Μάρκος
Αρχιφύλακας Μπουτζαρέλης Δημήτριος
Αρχιφύλακας Νερσεσιάν Αντώνιος
Αστυφύλακας Γόντικας Ευάγγελος
Αστυφύλακας Βάρης Ιωάννης
Αρχιφύλακας Κώστας Δημήτριος
Αστυφύλακας Γκέργης Νικόλαος
Υπαστυνόμος Β΄ Τσίμπουρας Νικόλαος
Αστυφύλακας Χρήστου Μιχάλης
Αρχιφύλακας Βούλγαρης Δημήτριος
Αρχιφύλακας Παπαλουκάς Λουκάς
Αρχιφύλακας Σακκάς Σαράντος
Αρχιφύλακας Κοκολάκης Νικόλαος
Αρχιφύλακας Ιωαννίδης Κωνσταντίνος
Αστυφύλακας Κότσης Χαράλαμπος
Ειδικός Φρουρός Μιχαλακόπουλος Αλέξανδρος
Ανθυπαστυνόμος Γιαννακούλας Ιωάννης
Αρχιφύλακας Φουντουλάκης Ευστράτιος
Αστυφύλακας Θανάσης Γεώργιος
Αστυφύλακας Κιτσάκης Κωνσταντίνος
Αστυφύλακας Νάτσιος Χρήστος
Αστυφύλακας Στερκούδης Χρήστος
Αρχιφύλακας Λουπασάκης Αντώνιος
Αρχιφύλακας Μπερτσουλάκης Στυλιανός
Αρχιφύλακας Τσαράβας Κωνσταντίνος
Αρχιφύλακας Αθανασίου Χρήστος
Αστυφύλακας Λελετζής Βασίλειος
Αστυφύλακας Καλογεράς Αριστοτέλης
Αρχιφύλακας Στασινός Γεώργιος
Αρχιφύλακας Γεωργακόπουλος Νικόλαος
Ανθυπαστυνόμος Δουγένης Γεώργιος
Αρχιφύλακας Γεωργίου Γεώργιος
Αρχιφύλακας Μπούρας Βασίλειος
Αστυφύλακας Μάτης Χρήστος
Αστυφύλακας Σακοράφας Απόστολος


Οι 97 αυτοί άνθρωποι δεν ήταν μόνοι τους, είχαν και οικογένειες. Άσχετα με τη συμπάθεια ή αντιπάθεια του κάθε ένα από εμάς είναι νεκροί. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε γι` αυτούς, κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για τους ανθρώπους που άφησαν πίσω. Αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν αλλάζει.

(στοιχεία από τη σελίδα του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη)

ΜΙΧΑΗΛ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ

Ένα μικρό κείμενο με μεγάλες αλήθειες.
Χωρίς σχόλια.

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ

ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ήλιε νοητέ και μυρσίνη σύ δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη λησμονάτε τη χώρα μου !

Αετόμορφα έχει τα ψηλά βουνά στα ηφαίστεια κλήματα σειρά
και τα σπίτια πιο λευκά στου γλαύκου το γειτόνεμα !

Της Ασίας αν αγγίζει από τη μια της Ευρώπης λίγο αν ακουμπά
στον αιθέρα στέκει να και στη θάλασσα μόνη της !

Και δεν είναι μήτε ξένου λογισμός και δικού της μήτε αγάπη μιά
μόνο πένθος άχ παντού και το φως ανελέητο !

Τα πικρά μου χέρια με τον Κεραυνό τα γυρίζω πίσω άπ' τον Καιρό
τους παλιούς φίλους καλώ με φοβέρες και μ' αίματα !

Μα' χουν όλα τα αίματα ξαντιμεθεί κι οι φοβέρες αχ λατομηθεί
και στον έναν ο άλλος μπαίνουν εναντίον οι άνεμοι !

Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ και μυρσίνη σύ δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη λησμονάτε τη χώρα μου !

του Οδυσσέα Ελύτη

ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Κάποιες στιγμές, ειδικά όταν ακούω κάποιο δυσάρεστο νέο με πρωταγωνιστές παιδιά, θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια. Βλέπω τεράστιες διαφορές συγκρίνοντας τη δική μου παιδική ηλικία με των σημερινών παιδιών. Στη μικρή επαρχιακή πόλη που μεγάλωσα, τη δεκαετία 1975-1985, τα πράγματα ήταν πολύ πιο απλά και όμορφα για τα παιδιά.
Το χειμώνα, μετά το απαραίτητο διάβασμα για το σχολείο και όταν ο καιρός το επέτρεπε, όλα σχεδόν τα παιδιά της γειτονιάς, (περίπου 20), μαζευόμασταν για να παίξουμε. Δεν είχαμε πολλές επιλογές, ποδόσφαιρο κυρίως τα αγόρια και τα κορίτσια μας παρακολουθούσαν. Όταν πάλι ο καιρός ήταν ακατάλληλος μαζευόμασταν στα σπίτια. Περνούσαμε πολλές ώρες κουβεντιάζοντας και παίζοντας επιτραπέζια παιχνίδια. Όλα τα παιδιά της γειτονιάς ήταν μια παρέα, βέβαια και οι γονείς μας γνωριζόντουσαν, σε αντίθεση με τη σημερινή εποχή που υπάρχει αυτή η ανωνυμία και αδιαφορία για το διπλανό.
Τα καλοκαίρια βέβαια ήταν ότι καλύτερο για όλους. Τα πρωινά βρισκόμασταν και ανταλλάσαμε κόμικς για το μεσημεριανό "διάβασμα". Όταν έπεφτε ο ήλιος μαζευόμασταν όλα τα αγόρια και τα κορίτσια και παίζαμε διάφορα ομαδικά παιχνίδια. Καταλήγαμε το βράδυ να παίζουμε τη "μακριά γαϊδούρα" ή κρυφτό. Οι γονείς μας, συνήθως καθόντουσαν στις αυλές και στα πεζοδρόμια απ` όπου μας παρακολουθούσαν και πολλές φορές διασκέδαζαν βοηθώντας τους πιο αδύναμους. Δεν υπήρχε διαφορά ηλικίας και όλα τα παιδιά, μικρά ή μεγάλα, έπαιζαν μαζί. Το κυριότερο όμως είναι ότι δεν υπήρχε πονηριά. Αγόρια και κορίτσια ήμασταν μια παρέα, παίζαμε τα ίδια παιχνίδια, κάναμε μαζί βόλτα με τα ποδήλατά μας. Είμαι από τους τυχερούς που έζησα την παιδική αγνότητα, αλλά από τους άτυχους που δε θα τη δω στα δικά μου παιδιά. Δε μπορώ να συγκρίνω τις ανέσεις και την τεχνολογία που υπάρχει σήμερα, θα ήθελα όμως τα παιδιά μου να ζήσουν όπως εγώ την παιδική τους ηλικία.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ για σχόλιο στην ανάρτηση Ο ΑΔΙΚΙΜΕΝΟΣ

Το διάβασα και έχασα το χρόνο μου. Η μόνη αλήθεια που λέει είναι για τη στάση των δημοσιογράφων, οι οποίοι αναφέρουν και τονίζουν μόνο αυτό που θα πουλήσει, ανεξάρτητα την πλευρά.
Όσο για τα υπόλοιπα, είναι ένα παραλήρημα ενός τάχα επαναστάτη. Ποτέ δεν κατάλαβα τους λόγους που κάνουν πολλούς να γίνονται "παραβάτες". Και δεν αναφέρομαι σ` αυτούς που αναγκάζονται να παραβούν το νόμο προκειμένου να ζήσουν (έχουν έστω και μια δικαιολογία για τις πράξεις τους). Αναφέρομαι σε άτομα σαν τον Παλαιοκώστα, που θέλουν να παρουσιαστούν σαν σύγχρονοι "Ρομπέν των Δασών" με τη διαφορά ότι το κάνουν για τον εαυτό τους. Ποιο το κοινό όφελος από την μέχρι τώρα δράση του? Όλα αυτά είναι φτηνές δικαιολογίες για να καλύψει τα ακάλυπτα. Το ότι επέλεξε να ζήσει μ` αυτόν τον τρόπο είναι δικαίωμά του. Δεν έχει όμως κανένα δικαίωμα να αφαιρεί έστω και το πιο μικρό πράγμα από οποιονδήποτε. Ότι και να είναι αυτός, ότι και να εκπροσωπεί, δεν του δίνει το δικαίωμα να επεμβαίνει και κατά την κρίση του να πράττει. Αν θέλει να αγωνιστεί υπάρχουν άλλοι πιο υγιείς τρόποι να το κάνει.
Όσον αφορά το "λιανοντούφεκο" σε σχέση με τους πολύ καλά οπλισμένους έμμισθους δολοφόνους του κράτους ένα έχω να πω, τα βαριά όπλα που χρησιμοποιεί αυτός τι είναι? Πως αντιμετωπίζονται? Θα ήταν ευχαριστημένος αν τον κυνηγούσανε με αθλητικές φόρμες ή με κουστουμάκι?
Αναφέρει επίσης ότι του έριξαν στο ψαχνό και ότι αυτός δεν το έχει κάνει ποτέ. Ας το πει στον τροχονόμο στη Λαμία, ας δει τα αυτοκίνητα που κατά καιρούς έχει συναντηθεί, ας το πει στον αστυνομικό της ασφάλειας Τρικάλων. Αλλά και πάλι οι δημοσιογράφοι είναι εδώ και προβάλλουν αυτό που θα πουλήσει.
Θα κλείσω αναφέροντας κάτι για τους φίλους του. Όλοι τους είναι του κοινού ποινικού δικαίου, το πιο λογικό είναι να τους ευχαριστήσει. Δεν αναφέρει όμως τίποτα για τους "άλλους" φίλους του, που τον βοηθούν να είναι έξω.
Δε βρήκα την παραμικρή αλήθεια στην επιστολή του, αντιθέτως εκτός από τα ψεύδη του έχει και την προτροπή να συνεχίσουν τον ένοπλο αγώνα αυτοί που τον επέλεξαν.
Θα έπρεπε να υπάρχει και τίτλος στην επιστολή του, " Ο ΚΑΤΑΤΡΕΓΜΕΝΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ "
Υ.Γ. Για το υστερόγραφό του.
Από λάδωμα γνωρίζει καλύτερα απ` όλους.